படுக்கையான பாட்டிக்கு தாத்தாவோட ஆயுர்வேதம்,அலோபதி வைத்தியம் எதுவும் எடுபடலை.பார்த்துக்க யாரும் இல்லாதலால எங்க அம்மாவே பார்த்துக்கறேனு சொல்லிட்டாங்க.தினமும் காலையில் அம்மா எங்களுக்கு சமைச்சு வெச்சுட்டு,அவங்களுக்கும் காலை டிபனும்,மதிய சாப்பாடும் எடுத்துட்டு தாத்தா வீட்டுக்கு போயிடுவாங்க.அங்க பாட்டிக்கு ஆயில் மசாஜ் பண்ணி குளிக்க,சாப்பிட வைக்கணும்.சாயங்காலம் வரைக்கும் அங்க இருந்துட்டு,அப்புறம் வீட்டுக்கு வந்து நைட்டுக்கு சமைச்சு பெரியண்ணாகிட்டே(16 அல்லது17 வயது)கொடுத்து அனுப்புவாங்க.நைட்டியுட்டி அண்ணாவுக்கு.
இப்படியே இரண்டு வருஷ காலம் ஓடுச்சு.பாட்டியும் கொஞ்ச கொஞ்சமா நினைவை இழந்துட்டே வந்தாங்க,அப்படி இருக்க ஒரு நாள் விடிகாலை ரெண்டு மணிக்கு அண்ணா வீட்டுக்கு ஓடிவந்தவர் அப்பா,அம்மாகிட்டே விஷயத்தை சொல்லிருக்கார்.தூக்கத்திருந்த என்னை எழுப்பி பக்கத்துவீட்டில் கொண்டு போய் விட்டுட்டு அவங்களுக்கும் விஷயத்தை சொல்லிட்டி என்கிட்டே மட்டும் அங்க வரகூடாதுனு மெரட்டிட்டு போனாங்க.
பாவம் தாத்தா யாராவது சொந்தகாரங்க வருவாங்கனு எதிர்பார்த்தார் ஆனா யாரையும் வரக்காணோம்.ஆனா நா மட்டும் பக்கத்து வீட்டு அக்காவெ கூட்டிட்டு தாத்தா வீட்டுக்கு போய்ட்டேன்(தோலை மட்டும் தான் உரிக்கலை எனக்கு,மிச்சம் எல்லாம் கிடைச்சுது).எல்லாரும் அழுதாங்க கூட சேர்ந்து நானும்.தெரிஞ்சவங்க எல்லாரும் சேர்ந்து பணத்தை போட்டு ஆக வேண்டிய காரியத்தை எல்லாம் செஞ்சாங்க.
தனிமை தாத்தாவை ரொம்பவே பாதிச்சிருச்சு போல...எல்லார்கிட்டேயும் சிடுசிடுனு பேச ஆரம்பிச்சார்.அதுவரைக்கும் அவருடைய வைத்தியத்துக்கு(அவ்வளவு பிரபலம்) கணக்கே பேசாதவர்,இவ்வளவு தந்தாதான் வருவேன்னு அடமா இருக்க ஆரம்பித்தார். பாட்டி இறந்ததுக்கு வராததால பேரபசங்களையும் வெறுக்க ஆரம்பிச்சுட்டார்.பணத்தை கொடுக்கறதையும் நிறுத்திட்டார்.இப்படியாய்ட்ட தாத்தாவை எங்கப்பா,பாவம் போனாபோகட்டும்னு எங்க பக்கத்து போர்ஷனில் குடியிருக்க வெச்சார்.குடி வந்த அன்னைக்கு தாத்தா கொண்டு வந்த சாமான்களை பார்த்து அந்த வீதி ஜனங்க ஆஆனு வாயை பொழந்துட்டாங்க.......
(வாரேன்)....
இது உண்மை சம்பவமா?. anyway your writing is good
ReplyDeleteஉங்க கருத்துரைக்கு ரொம்பமும் நன்றி.உண்மை சம்பவம் தான்.
ReplyDelete